‘In den hemel is enen dans, alleluia.’ Zo begint een oud Vlaams volksliedje. Maar wie danst er dan in de hemel? Daar geeft het liedje ook antwoord op: ‘Daar dansen al die maagdekens, benedicamus Domino, alleluia.’ Het liedje werd namelijk gezongen als troost na de begrafenis van een jong meisje: de andere jonge meisjes, de ‘maagdekens’ (die bestonden toen nog), wachten haar in de hemel op.

 

´Nu heb ik geen bisschop meer.´ Deze verzuchting hoorde ik een priester van het bisdom ´s-Hertogenbosch, al enkele jaren met emeritaat, maar nog her en der dienstbaar, slaken na het overlijden van oud-bisschop Jan Bluyssen. Hij voelde zich verweesd, deze priester. Hij had de twee opvolgers van bisschop Bluyssen nooit als ‘zijn’ bisschop ervaren. Het deed mij denken aan een ervaring die ik eens, jaren geleden, bij een plechtigheid in de Bossche Sint-Jan had. Terwijl de opvolger van Bluyssen met zijn entourage al lang en breed op het priesterkoor stond, ontdekten twee dames dat ook oud-bisschop Bluyssen in de koorbanken zat. ‘Onze bisschop is er ook’, zei de ene dame tegen de andere. Ze klonk gerustgesteld. Hun bisschop was er ook, nu was het goed, de viering kon beginnen.

 

Blijft de nieuwe paus u ook zo verrassen? Mij wel. En ik kan u verzekeren: het is de ene aangename verrassing na de andere.

 

Effata Parochieblad, mei 2013 

Vanaf half mei is het feest in Nijmegen: de Radboud Universiteit viert haar negentigjarig bestaan. Een paar maanden te vroeg, wel te verstaan, want pas op 17 oktober van dit jaar zal het negentig jaar geleden zijn dat de Roomsch-Katholieke Universiteit Nijmegen officieel haar eerste academische jaar opende. Doordat de jaarlijkse diesviering enkele jaren geleden om praktische redenen van oktober naar het voorjaar is gehaald, neemt de universiteit in mei alvast een voorschot op het jubileum van 17 oktober.

 

De dag tussen Goede Vrijdag en eerste Paasdag heet Stille Zaterdag. Die dag heet natuurlijk zo omdat christenen dan gedenken dat Jezus afdaalde in het dodenrijk, terwijl zijn dode lichaam rustte in het graf. We nemen aan dat het daar, in het graf, stil was. Of het in het dodenrijk ook stil was, weten we niet. Ik stel mij eigenlijk voor dat het daar een helse herrie is, met al dat gerammel van skeletten en het gesteun en gekreun van verloren en dwalende zielen. Maar wie weet is het ook daar wel stil, zo stil als op een kerkhof.

Effata Parochieblad, februari-maart 2013

Onlangs had ik het genoegen te gast te zijn bij het wekelijkse lunchinterview van het dagblad De Gelderlander. Het was een prettig gesprek met twee redacteuren van de krant over een reeks van dilemma´s. Na afloop mocht ook het publiek nog vragen stellen. Soms stellen mensen na een lezing een vraag die zelf weer een halve lezing vormt. Maar een van de vragen nu was zo kort als maar zijn kan: ‘gelooft u in God?’

 

Op 11 oktober 1962 werd te Rome op plechtige wijze het Tweede Vaticaans Concilie geopend, bijeengeroepen door paus Johannes XXIII om de rooms-katholieke kerk ´bij de dag van vandaag te brengen´ (aggiornamento). De ramen en de deuren moesten wijd open gezet worden. Het was tijd voor een 'grote schoonmaak', zoals de Bossche bisschop Bekkers, van begin tot eind deelnemer aan het concilie, het verwoordde.

Effata Parochieblad, september/oktober 2012 

Soms kom je mensen tegen die je precies weten te vertellen wat God wil. Ze betrekken dat vaak ook op hun eigen leven. ‘Ik doe wat ik doe, omdat ik weet dat God dat van mij wil.’