‘In den hemel is enen dans, alleluia.’ Zo begint een oud Vlaams volksliedje. Maar wie danst er dan in de hemel? Daar geeft het liedje ook antwoord op: ‘Daar dansen al die maagdekens, benedicamus Domino, alleluia.’ Het liedje werd namelijk gezongen als troost na de begrafenis van een jong meisje: de andere jonge meisjes, de ‘maagdekens’ (die bestonden toen nog), wachten haar in de hemel op.

 

´Nu heb ik geen bisschop meer.´ Deze verzuchting hoorde ik een priester van het bisdom ´s-Hertogenbosch, al enkele jaren met emeritaat, maar nog her en der dienstbaar, slaken na het overlijden van oud-bisschop Jan Bluyssen. Hij voelde zich verweesd, deze priester. Hij had de twee opvolgers van bisschop Bluyssen nooit als ‘zijn’ bisschop ervaren. Het deed mij denken aan een ervaring die ik eens, jaren geleden, bij een plechtigheid in de Bossche Sint-Jan had. Terwijl de opvolger van Bluyssen met zijn entourage al lang en breed op het priesterkoor stond, ontdekten twee dames dat ook oud-bisschop Bluyssen in de koorbanken zat. ‘Onze bisschop is er ook’, zei de ene dame tegen de andere. Ze klonk gerustgesteld. Hun bisschop was er ook, nu was het goed, de viering kon beginnen.

 

Blijft de nieuwe paus u ook zo verrassen? Mij wel. En ik kan u verzekeren: het is de ene aangename verrassing na de andere.