Op 19 februari 2012 stond de viering in de Studentenkerk te Nijmegen, de derde in een cyclus over ‘God loven met muziek’, in het teken van 'stilte en lofzang'. Gelezen en gezongen werden de psalmen 149 en 150. Peter Nissen hield de volgende overweging.

Effataparochie, 11 december 2011

Op de derde zondag van de advent stonden in de lezingen twee wegbereiders centraal: de profeet Jesaja (Jesaja 61,1-21 en 10-11) en Johannes de Doper (evangelie volgens Johannes 1,6-8 en 19-28). In de overweging van Peter Nissen worden zij voorgesteld als vooruitlopers: zij lopen vooruit op wat komt.

Studentenkerk Nijmegen, 13 november 2011

In een cyclus over beelden van God sprak Peter Nissen een overweging uit over het visioen van de profeet Daniël, opgetekend in het bijbelboek Daniël 7,1-28.

Op Palmzondag ging Peter Nissen voor in de Studentenkerk in Nijmegen. Er werd gelezen uit Marcus 11,1-11, over Jezus die Jeruzalem nadert op een ezelsveulen. In de voorafgaande dagen was de rooms-katholieke kerk weer eens flink in opspraak: in Limburg werd een pastoor gearresteerd wegens financiële malversaties, in België gaf de gewezen bisschop van Brugge, die zijn neefjes seksueel misbruik heeft, een geruchtmakend interview. Dat leidde tot een pijnlijke confrontatie: wat is er in die kerk nog over van de boodschap van de rabbi op het ezeltje?

Cyclus: Duurzaam geloven

We hebben allemaal, lieve mensen, behoefte aan rust op zijn tijd, aan ontspanning, aan een break, een pauze in ons doen en denken. Voor ons doen vinden we dat allemaal evident: je kunt niet eindeloos doorjakkeren, ons lichaam heeft rust nodig, daarom is er de zondag, hebben we af en toe een dag vrij, nemen we vakantie, en vooral: slapen we iedere dag een aantal uren. Als we slapen, komt ons lichaam tot rust. Gelukkig hebben we een hormoon, melatonine, dat regelt dat wij bij het vallen van de avond, als het donker begint te worden, behoefte krijgen om te gaan slapen. Maar ook ons denken heeft rustpauzes nodig, heilzame onderbrekingen, en daar hebben we geen hormoon voor. En zelfs ons geloven heeft behoefte aan rustpauzes, aan stiltemomenten, aan het opzoeken van een rustige plek waar we in ons zelf kunnen keren en ons gelovig tasten naar het mysterie weer kunnen opladen. Ook dat regelen onze hormonen niet. Dat moeten we zelf doen.

Vierde zondag van de Advent, jaar A

19 december 2010 (Effataparochie Nijmegen)

‘Woorden in verhalen van toekomst doen herleven het visioen.’ We zijn aangekomen op de vierde zondag van de advent, de vierde zondag van de cyclus rond de woorden die u op de voorzijde van uw liturgieboekje vindt. Nog maar een kleine week scheidt ons van kerstmis. Kunnen de woorden die wij lezen het visioen laten herleven? En welk visioen dan? Misschien wel het visioen dát visioenen belangrijk zijn. Misschien gaat het er wel om dat niet woorden het visioen in ons laten herleven, maar dat wij zelf het visioen laten herleven. Dat wij zelf het visioen toelaten tot ons leven. Dat wij ruimte durven scheppen voor onze dromen van een wereld van vrede en gerechtigheid, dat wij plaats maken voor ons verlangen naar goedheid. Ja, misschien gaat het er wel om dat wij durven te geloven in onze dromen.

Overweging Studentenkerk Nijmegen 14 november 2010

Cyclus Bomen: Levensboom 

(Gelezen Spreuken 3,13-18 en Openbaring 22,1-5) 

Hebt u ook wel eens de indruk dat er in uw jeugd veel meer bomen waren dan nu? Ik zeg dat nu niet omdat de bomen aan de Van Schaeck Mathonsingel onlangs zijn verdwenen. Ze komen terug, belooft de website van de gemeente Nijmegen ons, samen met fonteinen en vazen. Maar eerst moet er een parkeergarage komen voor 650 auto’s en duizend fietsen. Maar de bomen komen terug, gelukkig. Andere bomen dan wel, neem ik aan. Nieuwe bomen.

Overweging Studentenkerk Nijmegen, 6 juni 2010

Navolgen… In de voetsporen van Hadewijch 

Hebt u, beste mensen, verstand van de liefde? Begrijpt u er iets van, van de liefde? Ik niet, ik zeg het maar heel eerlijk. Ik klungel maar wat aan, ik ben een amateur in de liefde. En toch weet ik dat het de liefde is die mij door het leven draagt, of minstens het verlangen naar de liefde. En ook vermoed ik dat het die liefde is, of misschien ook wel dat verlangen, dat we bedoelen als we God zeggen. 

Gelukkig zijn er ervaringsdeskundigen die mijn – misschien wel ons – onbeholpen amateurisme in de liefde te hulp komen. Een van hen is de middeleeuwse mystica Hadewijch.